greenwoodside

Dw i ddim yn poeni am Coronofirws ar hyn o bryd. Fod yn onest, 'sdim digon emosiwn yn aros 'da fi i boeni. Mae'n teimlo fel 'na yn aml, o leiaf. 

Mae'r Arth a fi yn cael "egwyl" am flwyddyn. Ro'n i'n ofyn amdani (bloeddio amdani, mewn gwirionedd). Roedd arian y broblem mwyaf. Dw i ddim wedi ei weld am fis. Heddiw bues i'n mynd am dro ar hyd Ffordd y Gamlas a lan lôn i gael cip ar y daith mewn goedwig. Roedd y ddaer yn rhy wlyb i fynd i mewn, felly edmygais i'r coed bedw, ac wedyn es i adre. Ar y ffordd 'nôl, edrychais i ar y tai wrth geisio dyfalu eu hoedran. Collais i'r Arth yna - byddai e'n mwynhau gêmau o'r fath. Ond alla i ddim anghofio ei dymerau cas achlysurol. Fydden nhw byth yn canolbwyntio arna i, ond ro'n i'n arfer ofni hyn yn newid rhywbryd yn y dyfodol. Daeth ei ddicter o ofn, nid creulondeb. 

Dw i'n mwynhau'r dianc o boeni am arian.